Iza en het ruiterbewijs

Iza droomt ervan om alleen ruiterritten te maken. Samen met haar pony Muis naar de duinen en het strand. Van papa en mama moet ze dan wel eerst haar ruiterrijbewijs halen. Met een paar klasgenoten gaat ze op les. Samen doen ze hun best om Noor te helpen, die leren moeilijk vindt. Tijdens een buitenrit schiet er een bruin dier voor Iza weg. Ook bij de stal zie Iza wat vreemds. Wat voor dier loopt er rond de manege? Heeft het hulp nodig? Als Iza het ontdekt, heeft ze er een probleem bij…

Uitvoering
Iza en het ruiterbewijs is een gebonden boek met een full colour omslag. De illustraties van Michel de Boer staan ook in het binnenwerk, maar dan in zwart-wit. Onder elk hoofdstuk staat het plaatje van een cap. De schreefletters en korte zinnen zorgen voor een goede leesbaarheid en passen bij AVI E4.

Inhoud/taal
Dit is het zesde deel in de Iza-serie van Simone Foekens. Hoewel alle delen over paarden gaan en opeenvolgend zijn, is dit boek ook prima los te lezen. Noor vindt lezen en leren moeilijk door haar dyslexie. Leuk hoe de vrienden een creatieve oplossing bedenken om Noor te helpen bij het halen van haar ruiterbewijs. Ze spreken het boek voor haar in, zodat Noor en zo vaak naar kan luisteren als ze wil. Simone Foekens heeft een duidelijke schrijfstijl en kiest soms een verrassende invalshoek die tot nadenken zet.

Bijvoorbeeld: Job vindt zijn huiswerk moeilijk. Dat komt omdat hij niet goed zijn best heeft gedaan. Noor vindt het ook moeilijk. Zij doet wel haar best. Raar is dat. Dat komt door de dyslexie.

Dit boek is heel leuk voor iedereen die van paarden houdt. Doordat Iza en haar vrienden hun ruiterrijbewijs gaan halen, leert de lezer ook veel over wat het inhoudt om paard te rijden. Bijvoorbeeld dat een ruiter een bestuurder heet in het verkeer. En dat een paard ‘langzaam verkeer is’ net als een tractor en een fiets. De manier waarop het gezin van Noor met elkaar omgaat is liefdevol en ook hier zit een leerzaam element in. Bijvoorbeeld het gesprekje tussen Iza en haar moeder als deze door heeft dat Iza ergens mee zit:

‘Moet ik erover praten?’ Vraagt Iza.
Even is het stil, Mama droogt een koekenpan af.
‘Nee’, zegt mama dan langzaam. ‘Het moet niet. Alleen als het iets gevaarlijks is of als er verkeerde dingen gebeuren. Als je er eerst zelf over na wilt denken, is het ook goed. Als je maar weet dat je altijd bij ons kunt komen. Ook als je iets raars of doms hebt gedaan. Wij houden van je. Altijd.’

Eindoordeel
+ Leuk nieuw deeltje in de Iza-serie. Ook prima als los verhaal te lezen.
+ Prettige manier van omgaan tussen de verschillende personen in het boek.
+ Mooi hoe dyslexie uitgelegd en mee omgegaan wordt.

NW

Koop dit boek bij uw plaatselijke christelijke boekhandel of bestel online.