Riff heeft het moeilijk thuis. Zijn vader krijgt woedeaanvallen en slaat Riff. Op school kan Riff het goed verbergen. Alleen Lizzy blijft lastige vragen stellen. Zou zij het doorhebben? Op vakantie lijkt even alles goed te gaan. Ze doen zich voor als een modelgezin. Als Riff echter zijn hobby wil gaan uitoefenen, bast vader weer in woede uit. Op vakantie komt Riff leuke meiden tegen. Ze willen graag bij hem langs komen. Hoe gaat hij dat klaarspelen zonder dat ze zijn vader ontmoeten?

Hans Mijnders weet op een knappe, aangrijpende manier te beschrijven hoe sommige kinderen het thuis hebben. De voorallen hoeven maar klein te zijn en Riffs vader krijgt enorme woedeaanvallen. Riffs moeder lijkt het nog voor hem op te nemen, maar ook dat kantelt een keer. Ze kiest de kant van zijn vader en dan staat Riff er alleen voor. Of zouden zijn vriendinnen hem nog kunnen helpen?

De inhoud van het boek is goed afgestemd op de doelgroep. Aangrijpend weet de auteur een moeilijk onderwerp aanspreekbaar te maken. Ook leent zich het verhaal als goed voorbeeld. Het belang van praten en hulp zoeken wordt goed benadrukt, maar ligt er niet duimendik bovenop. Achterin het boek worden tips gegeven voor kinderen die thuis ook mishandeld of verwaarloosd worden.

Het verhaal zit goed en logisch in elkaar. De lezer kan het makkelijk volgen. Mogelijk helpt de verdeling van de tekst in hoofdstukken en alinea’s hierbij. De letters zijn vrij groot. Dat leest fijn. Voor de beoogde doelgroep (kinderen vanaf 11 jaar) hadden deze kleiner gekund.

Het omslag  past heel goed bij de inhoud. Je ziet er dingen op afgebeeld die bij Riffs hobby horen: dingenzoeker. Het maakt zijn hobby gelijk wat zichtbaarder. Leuk dat een hoofdpersonage van een boek zo’n originele hobby heeft.

Het boek is, zeker qua inhoud en thematiek, een verrijking voor de doelgroep. Bovendien leest het boek, ondanks een toch wel ‘zwaar’ thema, makkelijk weg. Een aanrader!

RvL