Krijn (7 jaar) en Kaatje (8 jaar) spelen vaak in hun mooie boomhut. Hun buurjongen Jop vindt de hut maar lelijk. Er zit niet eens een dak op. Dan komt er een storm. Krijn en Kaatje moeten op de fiets naar huis. De storm pakt alles op en smijt het ergens anders neer. Er waait iets groots en zwarts over het fietspad. Het wil Krijn pakken. Wat moet hij doen? Kaatje is niet bang en… ze heeft een plan met dat zwarte ding. Dit is het tweede deel in de Krijn en Kaatje-serie, dat ook prima los te lezen is.

Uitvoering
Krijn en Kaatje en het dak van de boomhut is een gebonden boek met harde kaft. De illustraties van Els van Egeraat zijn full colour op het omslag en zwart-wit in het binnenwerk. De letters van de titel lijken net gestempeld; dat geeft een speels effect. Els va heeft een heel eigen stijl van illustreren. Een beetje speels en vlekkerig, niet al te gedetailleerd. Het knappe is dat in die stijl gezichtsuitdrukkingen heel duidelijk zijn en er spreekt veel avontuur uit de tekeningen. Kortom: de illustraties spreken zeer tot de verbeelding. Het verhaal is afgedrukt in schreefloze letters die qua grootte goed passen bij het leesniveau (E4).

Inhoud/taal
Krijn en Kaatje en het dak van de boomhut is een spannend en vrolijk verhaal voor beginnende lezers. Krijn en Kaatje zijn broer en zus. Ze hebben samen een hut achter in de tuin. Met hun buurjongen Jop kunnen ze niet zo goed opschieten. Jop woont er nog niet zo lang en doet gemene dingen. Maar het wordt opgelost:

‘Je snapt het niet’, zegt Krijn. ‘Je snapt niet hoe het bij ons gaat. Je weet gewoon niet hoe het hoort.’
Jop bijt op zijn lip.
‘Ik…’ zegt Jop. ‘Ik begrijp het niet. Hoe…’
‘Hoe wat?’ snauwt Kaatje.
‘Hoe het hoort’, zegt Jop.
‘Ha’, zegt Kaatje. ‘Wil je het echt weten?’
Jop knikt met zijn gezicht naar beneden.
‘Nou’, zegt Kaatje. ‘Hoe jij tegen ons deed. Lange neuzen trekken als je lekker in de auto zit. Dat hoort niet. En klikken bij de meester. Dat hoort al helemaal niet.’
‘En niet aan de kant gaan als ik het vraag’, zegt Krijn.
Jop knikt met een sip gezicht. Dan doet hij een stapje naar voren. ‘Weet je wat kan? We zijn geen vrienden. Maar we zijn wel buren. En buren spelen soms met elkaar.’
(…) Jop lacht. Krijn ook. Hij is ineens blij. Het is weer goed met Jop.

Niet alle uitspraken vind ik passen bij de spreektaal van 7- en 8-jarigen. Ze zegt Kaatje: ‘Zo’n wind was er wel vaker. De zomer is bijna voorbij. Dan vechten de zomer en de herfst met elkaar. De herfst wint altijd.’ En ik vind het geheel wat te langdradig. Het had wat korter, directer en flitsender gekund. Er zit veel spanning in het verhaal. Op elke pagina gebeurt er wel wat. Dit varieert van valpartijen, enge dromen, pesten en straf. Het einde van het verhaal schrijft al een beetje vooruit naar een nieuw deeltje van Krijn en Kaatje. Ik vermoed dat dat zal gaan over een slaapfeestje in de boomhut.

Eindoordeel
+ Nieuw deel in de serie van Krijn en Kaatje. Leuk dat er een serie lijkt te ontstaan.
+ Originele illustraties in een heel eigen stijl.
– Hier en daar wat langdradig en de spreekstijl past niet altijd bij 7- en 8-jarigen.

NW