Als de vader van Felicia een nieuwe baan krijgt, moet het gezin van Felicia verhuizen. Ze gaan tijdelijk wonen in een zorgcentrum voor bejaarden. In 1^e instantie vindt Felicia dat vreselijk! Wat valt er nou te beleven in een huis met oude mensen? Gaandeweg het verhaal komt ze erachter dat het eigenlijk helemaal niet zo vreselijk is. Bejaarden gedragen zich regelmatig als kleine kinderen of nog erger. Vooral haar eigen oma en opa Piet kunnen er wat van.

Vormgeving en illustraties
Het speelse lettertype van dit boek is het eerste wat opvalt. In het boek staat regelmatig een vrolijke zwart wit illustratie van Iris Boter. Ook de hardcover voorkant is vrolijk vormgeven, je krijgt zin om het boek meteen te gaan lezen.

Taalgebruik
Het boek bestaat uit 29 korte hoofdstukken. Het verhaal is in de ik-vorm geschreven en er is gebruikgemaakt van eigentijds, vaak humorvol, woordgebruik. Het verhaal leest vlot weg. Als er een uitdrukking staat, laat de schrijfster terugkomen wat ze ermee bedoelt.

Christelijke karakter
In het boek komt nergens iets van een christelijk karakter naar voren. Er wordt niet gevloekt of grove taal gebruikt. Al is er dan geen sprake van expliciet christelijk gedrag, de rode draad in het verhaal laat zien dat ouderen in de samenleving er nog steeds toe doen! Dat is een mooie waarde om aan kinderen door te geven.

Doelgroep
Meiden in de bovenbouw van de basisschool zullen dit boek met plezier lezen. Jongens van dezelfde leeftijd, die van realistische verhalen met humor houden, zullen dit boek ook kunnen waarderen.

Bijzonderheden
Derde deel in een serie boeken over Felicia. Dl. 1: Felicia heeft altijd geluk; Dl. 2: Felicia redt de dierentuin. Het is niet nodig om eerst de andere delen te lezen.

Leesbeleving en leesplezier
Een vlot geschreven boek, dat leest als een trein!

HS