Alles is perfect geregeld en wordt overzien door de overheid; ouderdom, ziekte en armoede zijn uitgeroeid. Maar op een dag overkomt Anna iets waardoor ze ontdekt dat deze idylle niet echt bestaat en dat alles eigenlijk een leugen was.
Toen ik dit boek uit had, ben ik eens op internet gaan kijken wat andere lezers ervan vinden, en zij waren unaniem positief. Ze noemden Anna een geloofwaardig personage, met een aantrekkelijke nieuwsgierigheid en onwil om gegeven feiten te accepteren. In dit boek maakt Anna ook kennis met het christendom zonder er van te voren iets van te weten, en haar ontdekkingen zijn (dit was vooral een punt dat niet-christenen noemden) neutraal gepresenteerd en niet opgedrongen aan de lezer. Ook het feit dat Anna niet wordt gedwongen om christen te worden, maar een eigen keuze krijgt in wat ze hierin wil, wordt gezien als een heel sterk punt van dit verhaal.
Met dat laatste ben ik het zeker eens. Wat hier ook mooi is, is dat Schwarz het christendom in dit verhaal zeker niet presenteert als iets waar je onvoorwaardelijk gelukkig van wordt, maar wat een strijd zal worden die je hele leven kan duren zodra je ervoor kiest. Christen-zijn op aarde is geen paradijs, en dat komt goed naar voren in dit verhaal. Ook de dystopische toekomstwereld die Schwarz bouwt is heel interessant, haar politiek zit goed en geloofwaardig in elkaar en het zette me aan het denken over of dit ook werkelijk een optie zou zijn voor ons eigen, 21e-eeuwse Europa. Anna heeft aan het begin van het boek totaal geen twijfels dat de wereld goed is. Ik vond dat heel interessant, omdat soortgelijke boeken (De Hongerspelen, bijvoorbeeld) al beginnen met een hoofdpersoon dat zich wil afzetten tegen de situatie. De reis van Anna van gehoorzaam burger naar iemand die wil opstaan tegen de regering is interessant en geloofwaardig.
Het verhaal is vloeiend geschreven, hoewel ik denk dat het ook in de helft van het aantal pagina’s had gekund; er zijn grote delen waar Anna twijfelt en nadenkt en waar geen gebeurtenissen plaatsvinden. Dit zou niet erg zijn als deze beschrijvingen hielpen om de lezer zich te laten identificeren met Anna, maar dat blijft een beetje op de oppervlakte. Doordat het boek mij geen goede reden kon geven om met Anna mee te leven, kwam ik niet goed in het verhaal en heb ik het een beetje afgeraffeld. Dit vond ik jammer, want ik denk dat dit zeker beter had gekund. Wat ook bijdroeg aan mijn gevoel van desinteresse was het taalgebruik. Het is heel leesbaar, dus ook geschikt voor jongere lezers, maar het is niet spannend of bijzonder terwijl het verhaal daar echt wel ruimte voor had gehad.
Al met al is het dit boek een verhaal dat zich afspeelt in een boeiende, spannende wereld. Het verhaal, de plot en het taalgebruik zouden boeiender kunnen zijn, zodat de lezer meer meegevoerd zal worden door het boek, maar als debuutroman van een jonge schrijfster is het zeker de moeite waard.