Aya is samen met haar moeder en broertje, ver weg van de oorlog in Syrië, terechtgekomen in Engeland, Manchester. Waar haar vader is, weet ze niet. Waar is hij gebleven? Ze mist hem. Balletdansen is haar grote droom. Maar zou dat ooit nog mogelijk zijn voor haar?
Na ‘‘De jongen achter in de klas’ opnieuw een inlevend boek uit Groot-Brittannië, over een vluchtelingenkind, die een plekje probeert te vinden in de samenleving. Een boek dat bij kinderen begrip wil kweken voor de omstandigheden waaruit ze vandaan komen. Wil laten zien dat ook vluchtelingenkinderen ‘gewone kinderen’ zijn.
In ‘De balletschoenen van Aya’ is Aya hoofdpersoon. Ze is samen met haar vader en moeder en pasgeboren broertje Moosa uit Aleppo gevlucht. Maar onderweg, tijdens de bootreis over de Middellandse Zee zijn ze papa kwijtgeraakt. Waar is hij? Mama is nog niet helemaal gezond na de bevalling en is na het verlies van papa bijna onbereikbaar geworden. Aya moet zorgen voor haar kleine broertje en voor haar moeder, waarbij ze ook nog vertaler is, omdat zij al in Aleppo Engels van haar vader leerde.
Eenmaal in Manchester aangekomen, probeert Aya niet alleen zoveel mogelijk te zorgen, ze wil ook dat de mensen meer zien dan dat ze ‘een vluchteling is’. Ze is niet alleen het slonzige vluchtelingenmeisje, maar het meisje dat ook ‘gewoon was’, toen ze nog in Aleppo woonde. Waar ze plezier had met haar ouders, haar vriendinnen, op school en bij haar balletles.
En dan hoort ze plotseling muziek. Dezelfde muziek die ze bij haar balletlessen in Aleppo ook beluisterde. ‘De muziek drong door de muren. Aya hoorde een vrouwenstem ‘Een … twee…port de bras….hoog die armen, meisjes (…)’. Aya wil dansen. Ze gaat er heen en ziet een groep meisjes dansen. Zij hoort er niet bij. Heeft geen geld voor les. Ze danst buiten, haar eigen dans, met haar eigen verhaal. Maar dan komt de balletjuf naar beneden. Ze heeft Aya gezien en wil dat ze meedoet.
Gelukkig zijn er nog meer mensen in het wijkcentrum die ook op haar broertje en haar moeder willen letten en Aya sluit aan bij het balletgroepje. Maar mag ze er wel bij horen? Niet iedereen is even enthousiast over haar komst ‘Maar je ouders moeten het lesgeld wel kunnen betalen, toch?’ Aya worstelt met haar dromen, met de nachtmerries uit de reis die haar achtervolgen. ‘Er waren dingen die zij zich niet wilde, niet mocht, niet kon herinneren’.
Gelukkig ziet juf Helena dat Aya het in zich heeft. De juf herkent wat Aya tegenhoudt bij het dansen, als het soms niet gaat. Ook de juf heeft ooit de oversteek naar Engeland gemaakt. En haar nieuwe vriendin Dottie doet Aya lachen. Kan Aya ook auditie doen?
Een gevoelig, ontroerend, inlevend verhaal over ‘een plekje vinden in een nieuw land’. Je bent gevlucht uit je eigen land, de vlucht was traumatisch, je verliest geliefden, komt aan in een veilig land. Maar ben je er gewenst? Mag je er zijn? Het is veilig in het land, maar je kunt (nog) niet blij zijn. Zal dat ooit lukken?
Mooi is dat de auteur een link legt met vluchtelingen uit de Tweede Wereldoorlog die ook moesten vluchten, ook een nieuw ‘vaderland’ kregen, zich een plekje moesten verwerven, en die daardoor een scherper oog hebben voor de situatie van de huidige vluchtelingen uit oorlogsgebieden.
Voor alle jongeren (vooral meisjes) vanaf 11/12jaar, die nieuwe klasgenoten uit verre landen naast zich hebben. Ze zijn net als jij! Dit is een heel mooi hoopvol boek dat we veel lezers toewensen!
AP
Koop het boek in de plaatselijke boekhandel