Als Israël door zijn buurlanden steeds verder in het nauw gedreven wordt, kiest het land voor de vlucht vooruit: het vernietigt hun vliegtuigen en neemt Jeruzalem in. Dat gaat niet zonder bloed, zweet en tranen. Heel wat Israëlische soldaten raken zwaargewond of komen om. In Op volle kracht! beschrijft Kanis de Zesdaagse oorlog van heel dichtbij. Spannend, maar ook heftig.

Vormgeving en illustraties
Het hardcover omslag van Op volle kracht! (ondertitel: ‘Een spannend verhaal over de Zesdaagse Oorlog in Israël’) bevat een kleurrijke tekening van gevechtsvliegtuigen, tanks en hangars. Dat is wel de enige illustratie die het boek rijk is. Het binnenwerk (op crèmekleurige pagina’s) ziet er verzorgd uit en heeft brede marges, maar bevat geen illustraties.

Taalgebruik
Auteur Rien Kanis (1934-2000) wist jongeren te boeien met zijn spannende verhalen. Daarin verloochende hij zijn reformatorische wortels niet, maar sprak hij ook de taal van jongeren. In dit derde deel uit een serie jeugdboeken over Israël is dat niet anders, al doet het taalgebruik (met name de zinsbouw) af en toe wat gedateerd aan.

Christelijke karakter
Geen boek van Kanis zonder een boodschap over de kern van het geloof. Dat is in deze uitgave niet anders. Kanis weet ‘de God van Israël’ een plekje in het boek te geven zonder dat het geforceerd wordt.

Doelgroep
Dit boek is geschikt voor kinderen vanaf de bovenbouw van de basisschool. Sommige scènes, over geweld en verminkingen, zijn heftig en kunnen te spannend zijn voor jonge lezers.

Bijzonderheden
Op volle kracht! verscheen in 2002 onder de titel Gewoerot. Uitgeverij De Banier besloot om het boek, met de andere delen uit de serie, opnieuw uit te geven onder een nieuwe titel. Daarbij werd de oorspronkelijke omslagillustratie gebruikt.
De andere recent uitgegeven delen uit deze serie zijn: Strijd in Palestina en Houd vol!.

Leesbeleving en leesplezier
Op volle kracht! is spannend. Kanis hield van avontuur en maakte zich niet gemakkelijk van zijn verhalen af. Daardoor leest deze heruitgave nog even boeiend als toen ik het boek voor het eerst las. Soms doet de schrijfstijl wat gedateerd aan. Een zin als ‘O, wat een prachtkerel!’ is niet meer van deze tijd. Maar het verhaal blijft de moeite van het lezen waard.

PB