Twee dagen voor zijn overlijden (oktober ’19) leverde Rob Ruggenberg het manuscript voor Offerkind in, zijn laatste boek. Nog een keer genieten van een ultieme Ruggenberg, avonturenkunde uit vroegere tijden zonder rekening te houden met tere zieltjes. In dit boek leven we mee met Aïn, 4000 jaar geleden, die moet vluchten omdat ze iets ergs heeft gedaan.
Oertijd is dus het laatste boek wat Ruggenberg schreef. En ook in dit boek laat Rob zien dat hij geen concessies doet. Hij zal een verhaal nooit ‘mooier’ maken dan het is. Is de werkelijkheid ruig, hard, meedogenloos, wreed, dan lees je dat in het boek. Zo ook in dit verhaal ‘Offerkind’, waarin je ontdekt dat leven in de oertijd ‘overleven’ was. Overleven in de natuur (waar moet/kun je van leven) en met de mensen om je heen (wie vertrouw je, wie vermoord je). Het is leven en laten leven. (of niet). Aïn is hoofdpersoon in dit verhaal, een meisje dat geen slachtoffer van de situatie wil zijn, maar haar leven zelf in de hand wil houden. Zelfs met een baby. Zolang het kan…
In dit verhaal leven we mee met Aïn, die met haar familie op zandgronden, Falwa (Veluwe) leeft. Ze heeft last van haar oudere broer, die dingen van haar wil. Aïn wil niet. Wanneer er een vrouw op bezoek komt in hun gemeenschap is Aïn geïnteresseerd in haar leven en haar verhaal. Ze wil weten waar zij vandaan komt en waar haar barnsteen vandaan komt. De vrouw vertrekt weer, maar Aïn onthoudt haar verhaal en weet waar zij heen wil.
Dan dringt haar broer zich aan haar op. Aïn vlucht. Ook Kraai, een’dubbel-bloed’ uit hun gemeenschap vlucht weg. Ze vinden elkaar terug als ze beiden in handen zijn gevallen van de Jonge Wolven. Steeds weten Aïn en Kraai te vluchten en belanden ze weer in een volgende gemeenschap. Hier bevrijdt Aïn een kind dat als offer gebracht zou worden en neemt haar mee. Aïn wordt als heks neergezet en dat verhaal achtervolgt haar. Het wordt doorverteld via bewoners aan het water. Uiteindelijk komt het bij haar terug.
Ruggenberg laat in dit boek het harde leven in de oertijd zien. Overleven en zien te overleven. Wrede acties. Het lijkt of er weinig vriendelijke, gewone mensen zijn. Al vinden Aïn en Kraai dat wel bij een echtpaar dat alleen leeft bij het water, de Rheie. Die naam geeft Aïn ook aan het babymeisje. Hier leren ze vissen, leren hoe ze zich moeten redden. Hun vertrouwen wordt beschaamd door ‘vrienden’ van het echtpaar bij een feest. Daarna trekken ze weer verder. Telkens raken ze alles kwijt, raken gewond, en overleven toch weer. Tot ze eindelijk bij de zee zijn. Het doel dat Aï wilde bereiken. Hier sluiten ze zich aan bij een familie. Ze maken kennis met een volk van het Grote Eiland aan de overkant. Hier wil Aïn wel heen. Zal het haar lukken?
Ruggenberg kroop weer in de huid van de tijd. Je beleeft het mee, je huivert mee. Van de gebeurtenissen, van de wreedheid, van de spanning. Hij deed veel onderzoek naar het leven in die tijd, waar kun je van leven, welke bomen/planten/vruchten heb je nodig. Hoe werkt het met het vissen? Wat kun je eten?
Aïn wil naar zee, dat is haar doel. Het is bijzonder dat Ruggenbergs dit in zijn laatste boek laat zien. Als tiener liep hij ook weg, naar de zee, daar wilde hij zijn, weg van het ‘gewone’ leven. Die wens heeft hij ook aan zijn laatste hoofdpersoon meegegeven. De cirkel is rond.
… – en dat betekende dat ze voor altijd haar vrijheid ging verliezen. Al jong had ze geleerd dat dromen de werkelijkheid voorspelden; nu leerde ze dat dat niet waar was. (…)
Wat wil je nog meer? (…) ‘Vrij zijn’, zei ze na een tijdje. ‘Dat wil ik’.
Aanrader voor alle jongens en meisjes, 13+, die van avonturen houden, van geschiedenis, van overleven, die geen watjes zijn en niet terugdeinzen voor ‘harde’ realistische verhalen. Voor alle mediatheken in het Voortgezet Onderwijs.
Rob maakte bij al zijn boeken een website waarop je alle weetjes kunt vinden die hij ontdekte bij de research voor het boek.
AP
Koop dit boek bij de plaatselijke (christelijke) boekhandel