Peggy redt straathond Beau van een gewisse dood, waarna hij liefdevol wordt opgevangen in het gezin Alfords. Als Peggy en haar broertje Wilf voor hun veiligheid vanwege de oorlog naar een tante worden geëvacueerd, breekt voor Beau een eenzame tijd aan. Met buurduif Bomber kan hij prima overweg, maar huiskat Mabel is een ware verschrikking voor hem.
Gelukkig kan Beau zijn diensten bewijzen als reddingshond. Maar als zijn baas en bazin door een bombardement omkomen, is hij in feite dakloos. Samen met Bomber en Mabel gaat hij daarom op zoek naar Peggy en Wilf. Dat is een hachelijke onderneming …

Vormgeving en illustraties
Helden van de straat kreeg een stijlvol omslag, die opvalt door zijn fraaie kleurgebruik en zorgvuldige tekenstijl. Het omslag bevat alle hoofdrolspelers, maar verklapt niets over de inhoud van het boek.

Taalgebruik
Slordigheidjes, taalfoutjes en dubieuze vertalingen komen nogal eens voor. Zo is ‘underground’ (metrostation) consequent vertaald met ‘ondergronds’ – een onlogische vertaling die in de Nederlandse oorlogscontext ook nog eens verwarrend is.
Daarnaast lijkt de oorspronkelijke tekst ook onzorgvuldig. Duif Bomber – een postduif in opleiding – spreekt vaak in staccatozinnen, maar lang niet altijd. Sommige hoofdstukken beginnen bovendien vanuit het hondenperspectief van Beau maar schakelen zomaar over naar het perspectief van de alwetende verteller.
Die onvolkomenheden zijn storend en doen afbreuk aan de leeservaring.

Christelijke karakter
In de wederwaardigheden van Beau en Peggy wordt verder niet verwezen naar het christelijk geloof.

Doelgroep
Dit boek bevat soms zware thematiek. Het is daarmee vooral geschikt voor jongeren vanaf een jaar of 13.

Bijzonderheden
Phil Earle schreef eerder boeken over dieren in oorlogstijd, zoals ‘De gorilla en de jongen’ en ‘De reis van Noah’.
Met Helden van de straat lijkt dat thema genoeg uitgemolken – en ook nog eens slordig geschreven.

Leesbeleving en leesplezier
Helden van de straat is een onderhoudend boek, maar valt op door zijn onzorgvuldigheden en gebrek aan originaliteit. Een gemiste kans, want Phil Earle heeft bewezen pakkend te kunnen schrijven.

PB