Geheimen van de vuurtoren

Londen, 1941. Op de avond dat Olivia, samen met haar oudere zus Suky en naar broertje Cliff naar de bioscoop gaat, moeten ze al snel naar een schuilkelder vluchten voor een bomaanslag. Maar waar is Suky? Olivia ziet dat ze iets aan elkaar geven, daarna is ze weg. Spoorloos verdwenen. Waar is ze? Olivia heeft alleen de jas die Suky aan had. Daarin vindt ze een geheimzinnig briefje. Ze probeert het geheim van het briefje te ontraadselen.

Olivia is een nuchter meisje. Ze begrijpt dat er in oorlogstijd dingen anders gaan. Maar, ze is in de rouw vanwege het overlijden van haar vader, een oorlogsvlieger. Haar moeder is verdrietig en tegelijk altijd aan het werk. Suky is druk met ‘correspondentie’. Dan krijgen Olivia en Cliff te horen dat ze naar een dorpje in Devon moeten gaan. Daar zullen ze de rest van de oorlog blijven.

Olivia probeert steeds te achterhalen wat er gebeurt kan zijn met haar zus. Waarom is ze verdwenen. Waar is ze? Heeft het geheimzinnige briefje met de code ermee te maken? Waar is Queenie – de zogenaamde penvriendin van haar zus Suky- zo druk mee?

Dit is een erg mooi geschreven verhaal dat op een levendige, heel natuurlijke manier de impact van de oorlog laat zien: onrust, onzekerheid, spanning, honger, vragen, geheimen, zwijgen. Voor jezelf opkomen. De auteur laat zien hoe dappere mensen goede dingen voor elkaar kunnen krijgen en anderen hoop kunnen geven. En hoe het kan dat je vijand je vriend kan worden.

Hoe wonderlijk is het, dat er 75 jaar na de oorlog toch steeds weer goed geschreven, nieuwe boeken over de Tweede Wereldoorlog verschijnen, die ook echt iets toevoegen en niet ‘het zoveelste boek over de WOII zijn’.

Aanrader, 11-12+

AP

 

 

https://christelijkekinderboeken.kameel.nl/producten/boeken/kinderen-en-young-adult/9-12-jaar/algemene-boeken/geheimen-van-de-vuurtoren:9789026623240

Boekgegevens

Titel:

Geheimen van de vuurtoren

Jaar van uitgave:

2019
2019

Aantal pagina’s:

256
256

Uitgeverij:

KokBoekencentrum
KokBoekencentrum

Prijs:

16,99
16,99

Deel deze recensie