Farah is negen jaar. Ze werkt elke dag op een steenfabriek en heeft honger. Totdat ze de kans krijgen weg te kunnen gaan en Farah naar school kan. Maar haar moeder wordt steeds zieker.
Farah woont in Pakistan. Met haar vader en moeder, zusje en kleine baby-broertje woont ze bij een steenfabriek. Ze zijn christen. Haar ouders hebben schulden, moeten rente betalen en proberen ooit iets te verdienen. Maar als het regent en de stenen worden nat, zijn de stenen ‘verpest’ en verdien je niks.
Zal ze voor altijd bij de steenfabriek moeten wonen? Eerst haar ouders, dan zij? Elke dag stenen maken? Farah vraagt het zich af. Zij en haar ouders kunnen niet lezen en ze weten dus niet of de baas eerlijk is. Het lijkt er niet veel op. En eigenlijk mag Farah helemaal niet werken, dat is kinderarbeid.
Ondertussen is Farahs mama vaak ziek. Maar Farah helpt mee en dan verdienen ze toch iets. Totdat er op een dag iets verandert. Een vriend stelt voor dat de familie naar een andere steenfabriek gaat. Farah en haar zusje kunnen dan naar school gaan en lezen leren en hoeven geen ‘kinderarbeid’ meer te doen.
Alie Buijert laat in dit boek zien dat kinderarbeid nog steeds bestaat en het voor christenen niet veilig is. En dat als je geen juiste medicijnen kunt krijgen, sterft. Zo ook Farah’s moeder. De auteur laat vooral de hoop op een betere toekomst voor Farah zien, met onderwijs en een kans om te leren. En om de verhalen uit de bijbel door te vertellen, misschien als juf.
De omslagillustratie geeft de situatie van de kinderen wel weer, maar is niet echt mooi te noemen, eerder wat houterig. En bij de illustratie op blz. 8 lijkt het alsof Farah onder een dekbed ligt in plaats van onder een oude wikkelrok van moeder, die ze gebruikt als laken (blz. 10). Verder geven de illustraties de tekst weer.
Voor kinderen van 9 jaar en ouder, AVI M5.
AP
Koop dit boek bij de plaatselijke boekhandel