Marouan en ik van Hinke van Abbema is het liefdesverhaal van Jona en Marouan, twee Rotterdamse jongens. Young Adult.

‘Marouan en ik’ is het verhaal van Jonathan (Jona) en Marouan die elkaar tijdens een voetbalwedstrijd voor het eerst ontmoeten. Er is direct een klik tussen hen. Als ze allebei in hun een auto wegrijden, kan Jonathan alleen maar denken ‘Wat een idioot’. ‘Wat een fantastische idioot’.  

Jonathan weet al sinds zijn veertiende dat hij op jongens valt, daarom heeft hij – om vragen uit zijn omgeving te vermijden – een ‘beste vriendin’ gevonden in Eline, die hem begrijpt en kent. ‘Je weet toch. Jij bent jij’. Gesprekken over ‘meisjes’ door zijn vrienden zijn ongemakkelijk voor hem. Eigenlijk leeft hij een onopvallend leven thuis, in zijn ‘gewone’ gezin, met Eline, in de kerk, in zijn bijbaantje. Tot Marouan in zijn leven komt. Marouan, de Marokkaanse jongen, die hem  (soms) Jona Jonathan noemt. Met hun gezamenlijke interesse in ‘Casablanca’ en muziek ‘Wish you were here’.

Ze zijn totaal verschillend, mooie personages: Jona is gelovig/kerkelijk, komt uit een ‘gewoon gezin’, gaat naar de universiteit en Marouan, niet gelovig, woont al bijna zijn hele leven in Rotterdam, komt uit Casablanca, heeft een broer, en een baantje in een winkel in de stad. Jona is open over zijn geloof en Marouan is open over zijn niet-gelovige manier van leven, maar tegelijk ook nieuwsgierig naar Jona’s beweegredenen rond geloven. De jongens kunnen goed met elkaar praten. Over een vader, die Marouan mist. Zou hij trots op me zijn? ‘En je wilt weten dat hij de wind in je rug is’. Marouan denkt na over hoop en over Jona’s geloof in de schepping en het bestaan van God. Marouan reageert hier op een fantastische manier op.

Jona, die tot die tijd eigenlijk altijd undercover homo is geweest, wordt het soms teveel en krijgt last van hyperventilatie. Hij begrijpt, en worstelt hier in stilte mee, dat er een eind aan zijn geheim zal moeten komen. Maar hoe? Op wat voor manier moet hij dit duidelijk maken aan zijn ouders – Eline weet het – zijn kerk (hij gaat op belijdeniscatechisatie) – zijn vrienden. Al ‘weten’ zijn vrienden het (eigenlijk) wel: Jona is een mooiboy. Hij ontmoet Marouan regelmatig en voor zijn ouders is hij ‘een van zijn vrienden’.  Als de jongens samen een ‘dagje uit’ gaan naar het strand weten ze het zeker. ‘Een waas van geluk is over ons heen en onder die waas zijn wij samen in onze eigen wereld, waar niks anders bestaat’. Maar thuisgekomen wacht hem een koude douche van vooroordelen, harde woorden en onbegrip. Na een nacht met hyperventilatie is er Eline, die met hem meedenkt. Een clash is onvermijdelijk. En dan?

Dit is een prachtig inlevend, herkenbaar, eigentijds, pastoraal boek. Hinke van Abbema laat in dit boek zien dat ze een fijne pen heeft om over ‘moeilijke onderwerpen met schurende rafelrandjes’ te schrijven. Dat doet ze op een heldere, niet versluierende manier, ze gaat de discussie aan. Bijzonder is dat het juist ook zo herkenbaar is voor gelovige, kerkelijke jongeren.  Wat een mooi boek is dit, het komt echt binnen. Je voelt de pijn, het onbegrip, de akelige vooroordelen, over homo’s, over Marokkanen. En als je het zo leest, gun je iedereen in zo’n situatie een vriend(-in) als Eline. 

Dit inlevende boek zou iedereen moeten lezen. Het kan heel wat muren van vooroordelen slechten en begrip brengen. Natuurlijk is het een aanrader voor iedereen die al of nog niet ‘uit de kast is’. Het verhaal met alle vragen en confrontaties zal zo herkenbaar zijn! Daarnaast zou iedereen die pastoraal werk doet en te maken heeft met vragen rond homofilie, homoseksualiteit dit moeten lezen.

Ik hoop dat Hinke van Abbema met haar combi-gaven van schrijven/theologie nog meer jongerenboeken over onderwerpen op het raakvlak van geloof en samenleving wil schrijven. Bijvoorbeeld over wel/niet meer geloven.

Het is een vlotte paperback, met een prettig lettertype. De afwisseling van verhaal en app-jes van Jona en Marouan zijn eigentijds, actueel.  Ook is het een echt Rotterdams boek, met een stadse situering. Voor Rotterdammers zullen de locaties heel herkenbaar zijn. Daarnaast zijn de personages zo echt, dat ik het niet gek zou vinden als je na het lezen in de stad om je heen kijkt of je Jona en Marouan ergens ziet lopen.

Ik denk dat iedereen achter/rond wijdekerk heel blij wordt van dit boek. Aanbevolen!

AP