Jenthe en Levi richten met hun buurjongens Niels en Sem een natuurclub op die de nacht moet beschermen. Het is té erg, vinden ze, dat je op een heleboel plaatsen de sterren niet meer kan zien, omdat er ’s nachts te veel lampen branden. En niet alleen de sterren worden onzichtbaar door al dat licht, ook steeds meer nachtdieren raken ervan in de war. Daarom gaan de vier vrienden actievoeren. Ondertussen is er ook nog iets anders aan de hand… De ouders van Jenthe en Levi doen nogal geheimzinnig. Wat zijn ze toch allemaal van plan?
Uitvoering
Het boek is uitgevoerd in paperback en heeft 183 pagina’s. Het omslag is full color, het binnenwerk is zwart-wit. Er staan kleine illustraties tussen de tekst door. Ik vind de tekenstijl wat te kinderlijk voor de doelgroep: kinderen van 10-12 jaar. Het geheel van de uitvoering toont wat simpel en goedkoop. Wel een makkelijk boekje om op vakantie in de strandtas mee te nemen.
Leuk dat een aantal gedeelten geschikt zijn voor ‘toneellezen’. Op de meeste scholen wordt dit tegenwoordig klassikaal gedaan. Zo kunnen kinderen een rol toebedeeld krijgen en hardop voorlezen.
Inhoud/taal
Het verhaal boeit meteen vanaf het begin. Er gebeurt veel, maar de gebeurtenissen zijn goed te volgen en te begrijpen. Het taalgebruik en citaten vind ik niet altijd passen bij de leeftijd van de hoofdpersonen. Het is wat te wijs en meer schrijftaal dan spreektaal. Bijvoorbeeld: ‘dan kunnen we gericht over een passende naam nadenken’ (pag. 13). Of: ‘Ik denk dat je dan wel enkele ijselijke kreten zult horen’ (pag. 29).
Naast dat het verhaal boeit van begin tot eind, vind ik het ook knap dat de schrijfster er belangrijke levenslessen in heeft verwerkt. Zoals op pagina 91 waar mama uitlegt dat de gemakkelijkste weg niet altijd de beste of de mooiste is. En op pagina 109 waar juf José vertelt dat je soms over een lastig pad moet lopen om op een prachtig punt uit te komen. Hoe hoger de top, hoe meer moeite het kost om er te komen. Maar ook: hoe mooier het uitzicht. Zodra je boven bent, vergeet je alle zweetdruppels, spierpijn en blaren. Ze gebruikt dit als beeldspraak richting de mogelijke emigratie van Jenthe en Levi.
Ik vind het mooi om te lezen dat er veel liefde is in het gezin van Jenthe en Levi. De ouders betrekken de kinderen in begrijpelijke taal met de dilemma’s en keuzes waar ze mee te maken hebben. Als Jenthe moet huilen omdat ze het idee van emigreren moeilijk en verdrietig vindt slaat mama een arm om haar heen en zegt: ‘Áls we gaan, gaan we sámen, Jentje!’
Het christelijk geloof is natuurlijk verweven door het verhaal heen. Er wordt bijvoorbeeld gebeden om Gods hulp bij het nemen van belangrijke beslissingen en er worden in de klas christelijke liedjes gezongen.
Eindoordeel
+ Avontuurlijk verhaal vol vaart
+ Boeit vanaf de eerste bladzijde
+ Belangrijke levenslessen begrijpelijk verwoord voor de doelgroep (10-12 jaar)
– De citaten van de kinderen kloppen niet altijd met de spreektaal van kinderen van die leeftijd
NW
Koop dit boek bij de plaatselijke boekhandel