Douwe en Dario, redders in de bergen is een nieuwe serie spannende jongensboeken van Adri Burghout. Vrouw vermist is het eerste deel.
Dario woont samen met zijn vader, Douwe, in Saas-Grund, een dorpje in de Zwitserse bergen. Dario’s vader is Nederlands, hij werkt als huisarts in Zwitserland omdat zijn vrouw, Dario’s moeder, daar vandaan kwam. Helaas is zij omgekomen bij een ongeluk in de bergen. Mede daarom wil Dario graag Bergretter worden; mensen helpen die in de problemen zijn gekomen in de bergen. Dario trekt af en toe met zijn opa de bergen in. Opa was vroeger ook Bergretter, en Dario kan het goed met hem vinden.
Op een dag komen er een vrouw met haar zoontje, Gabi en Felix, vakantie houden in Saas-Grund. Dario komt ze een paar keer tegen, het valt hem op dat de vrouw haar zoontje heel overdreven beschermt. Als Dario op een dag met zijn opa en zijn vriend Sebastiaan een tocht maakt door de bergen, komt hij hen weer tegen. Opeens horen ze geschreeuw. Felix is in paniek, zijn moeder is van de berg af gerold. Als de hulpdiensten arriveren kunnen ze haar niet vinden. Waar is Gabi gebleven?
Dario’s vader ontfermt zich over Felix. Hij komt erachter dat het jongetje erg ziek is, hij heeft leukemie. Felix wordt onmiddellijk naar het ziekenhuis gebracht, in afwachting van zijn moeder. Zij moet gevonden worden, want zij zou haar beenmerg doneren om Felix een kans op herstel te geven… Maar waar is ze?
Vrouw vermist is een spannend boek. Hoewel de schrijfstijl wat houterig is, wil je toch doorlezen om te weten hoe het afloopt.
Wat opvalt is dat Douwe, Dario’s vader, na het ongeval in de bergen allerlei zaken regelt die normaalgesproken op het bordje van de politie en Jeugdzorg zouden liggen. Zo regelt hij zelf onderdak voor Felix bij zijn ouders, en gaat hij zelf op zoek naar informatie over Gabi in hun vakantiehuisje. Hij breekt er zelfs voor in. Dat is niet erg geloofwaardig, maar het houdt het verhaal wel eenvoudig/goed te volgen. Wellicht dus een bewuste keuze van de auteur.
De geloofsbeleving in het boek is duidelijk aanwezig in bidden/danken. En in stukjes als deze:
Na een kwartier komt een overhangend deel van een gletsjer in beeld. De Feegletsjer. Opa stopt en wijst. ‘Mooi hè. Maar vroeger lag-ie veel verder naar beneden, toen hij nog groter was. Er is een enorm stuk afgesmolten’.
‘Alle gletsjers smelten toch?’ reageert Dario.
‘Ja, door de opwarming van de aarde’, zegt opa. ‘Daar geven we dan de schuld aan. Het is inderdaad waar dat de gletsjers smelten, dat kun je met eigen ogen zien. Maar of dat nu echt wordt veroorzaakt door mensen?’
Opa is een moment stil en staart naar het ijs. Dan vervolgt hij: ‘Zouden wij echt zoveel invloed hebben? Ik weet het niet. Er zijn in het verleden wel vaker koude en warme perioden geweest. En eigenlijk vind ik het… hoe zal ik dat noemen? Een beetje hoogmoedig om te denken dat wij als mensen in staat zijn de aarde helemaal naar onze hand te zetten, ook al is dat in negatieve zin.’
Opa draait zich om naar de jongens. ‘Wat denken jullie?’
Dario en Sebastian kijken elkaar aan en halen voorzichtig hun schouders op.
‘Ik bedoel natuurlijk niet dat we nergens rekening mee hoeven te houden en niet zuinig moeten zijn op alles om ons heen. Onze Schepper wil dat we op een goede maneir met de aarde omgaan, maar om te denken dat wij in staat zijn om zulke processen als ijstijd en opwarming te kunnen sturen of bijsturen…’ Opa schudt traag zijn hoofd. ‘Alsof wij net zo knap zijn als God. Dat kan niet waar zijn, toch?’
Er worden wat Duitse woorden gebruikt die niet vertaalt worden in voetnoten, maar waarvan uit de context de betekenis wel te halen is. Aardig om tijdens het lezen zo wat Duits op te pikken.
De omslag ziet er stoer uit, met een helikopter van de Bergretters erop. Verder staat er in het boek hier en daar een grijze potloodillustratie.
Het is jammer dat het einde van het verhaal wat abrupt is.
Leeftijd: 10+
GO