Vincent, een jongen van een jaar of tien, is er eentje van het type loser. Onhandig, weinig vrienden, ouders die druk zijn met hun eetcafé, waar hij regelmatig moet helpen. Wat dan ook weer vaak misgaat. Hij wordt vaak brokkenpiloot genoemd, of knoeipot, of stuntelaar. Vincent besluit dat hij iets bijzonders wil doen. Iets waardoor zijn ouders trots op hem zijn. Hij wil in het Guinness Book of Records komen.
Het verhaal begint bij het einde, als Vincent zijn record heeft gevestigd en er eindelijk in is geslaagd in het Guinness Book of Records te komen. Hij vertelt zijn verhaal aan een ‘meneer van de krant’, steeds in flashbacks vanaf zijn eerste poging tot de laatste. Dit maakt de lezer nieuwsgierig naar de ontknoping, maar maakt het verhaal ook (een beetje) langdradig.
Niet alles is even geloofwaardig, zoals de rol van Vincent zijn meester, maar Vincent is wel vindingrijk in zijn recordpogingen waardoor het verhaal toch leuk is om te lezen.
Het gebruik (zelfs als hoofdstuktitel) van de uitdrukking ‘chic de friemel’ valt op in dit kinderboek.
Vincent weet het nog precies. Anna en hij stonden achter de deur door een kier te gluren. De buurvrouw aan de overkant nam het eerste slokje, van de colathee. Ze zei niks.
Buurvrouw Wilma dronk van de Mercithee. ‘Aparte smaak’, zei ze, ‘wel erg zoet. Wat is het voor thee?’ Ze smakte een beetje met haar lippen.
Toen nam de oude buurvrouw van de hoe, mevrouw Grotius, een klein slokje van de zoute dropthee. ‘Deze is helemaal niet zoet’, zei ze. ‘Ik proef wat anders, maar ik weet niet wat het is. Het heeft ook zo’n rare kleur’. Ze staarde naar de inhoud van haar kopje thee alsof er een dode vlieg in dreef.
En toen nam buurvrouw Tini, die het hardst van allemaal praatte, een grote slok van haar thee met de fijngestampte kromme nootjes op de bodem. Ze was even stil.
Plotseling stond ze op en liep in de richting van de deur.
Anna en Vincent konden nog net op tijd wegkomen naar de slaapkamer van Anna.
De (paar) zwart-wit illustraties van Paul Oole zijn grappig; een tekening in een foto of, zoals op zijn website is te lezen: een combinatie van ‘ambachtelijk tekenen en een digitale werkwijze’. Op de omslag een grappige kleurentekening van een mislukte recordpoging van Vincent.
Het boek is gedrukt in een schreefletter, Times New Roman lettertype en geen overdreven ruime bladspiegel. Dat had wat speelser gemogen.
Thirza (8 jaar) weet nu wat het Guinness Book of Records is!
GO
Koop dit boek in je plaatselijke (christelijke) boekhandel
of