Rosalie is de terugkerende bemoeizucht, overbezorgdheid van haar moeder meer dan beu. Daarbij heeft ze ernstige scoliose en wordt ze hieraan geopereerd. Haar moeder omgeeft haar met alle (lees teveel) zorg. Roos heeft haar baantje bij de supermarkt moeten opgeven, maar heeft heel veel zin om te gaan helpen in een logeerhuis voor gehandicapten. Haar moeder geeft al vooraf aan dat deze baan niet mogelijk is voor haar in verband met haar rug. Dan neemt Roos een besluit..
Roos besluit haar eigen weg te gaan en haar ouders niet meer te vertellen waar ze heen gaat, wat ze doet, en waar ze werkt. Omdat ze veel vriendinnen heeft, vertelt ze telkens dat ze naar hen toe gaat. Thuis vertelt ze ook niets meer, dat doet ze heel rigoureus en haar ouders hebben geen idee meer waar ze mee bezig is. Haar vader weet haar nog wel telkens met een grapje te ontdooien. Als haar ouders een vakantie boeken en ervan uitgaan dat ze meegaat, weigert Roos. Ze gaat met vrienden mee. ‘Naar zee’, zegt ze tegen haar ouders, maar ze gaat veel verder weg. Ze denkt er niet over na hoe dit voor haar ouders zal zijn. En Roos gaat merken dat haar vrienden dit ook heel vreemd en eigenlijk ook onacceptabel vinden. Een lastige situatie voor haar, hoe gaat ze zich hieruit redden?
Een jeugdroman over ‘je weg vinden’, zelfstandig worden, eigen keuzes maken, je ouders respecteren en tegelijk ‘jezelf willen zijn’. Hoe lastig kan het zijn! En over vrienden, familie, verllefdheid. Het verhaal over Roos beslaat drie jaren in het leven van Roos, van haar 16e tot haar 19e jaar.
Janny den Besten heeft een vriendelijke, relaxte manier van schrijven, met humor. Ze laat in haar verhaal zien christen te zijn, en laat haar hoofdpersonage op een eerlijke manier twijfelen of ze nu gelooft of niet.
Na drie romans voor volwassenen is dit de eerste ‘roman voor jongeren’ van deze auteur.
AP
Koop dit boek bij je plaatselijke (christelijke) boekhandel
of