Ik kan nog steeds niet vliegen’ is het verhaal van Luuk van dertien en Ida. De oorlog is net drie maanden voorbij. Voor Luuk betekent dit de afsluiting van een periode en het gevoel van vrijheid, leven. Hij straalt dan ook een en al levenslust uit. Voor Ida kan de oorlog dan wel afgelopen zijn. Voor haar zijn de zorgen nog niet voorbij, het zit nog in haar lijf en gedachten. Ze begrijpt dan ook niet waarom haar moeder juist haar – steun en toeverlaat in huis – voor drie maanden naar Denemarken laat gaan om aan te sterken.
Een prachtig geschreven boek over twee kinderen, die elkaars tegenpolen zijn, maar door alles wat ze met samen meemaken, elkaar steeds beter begrijpen en op het laatst zelfs mogen.
Na dit boek gelezen te hebben, kan ik alleen maar concluderen dat Anna Woltz met dit boek de ‘Annika Thor’ (serie Steffi en Nelli) van Nederland is.
Wat kan Anna Woltz geweldig schrijven.
Je ziet de levendige Luuk voor je en je kunt je de reactie van Luuk op Ida en vice versa voorstellen. Door de hoofdstukken telkens afwisselend vanuit Luuk en vanuit Ida’s perspectief te schrijven, kun je voluit meeleven met beide.
Ze belanden in Luilekkerland, dat Denemarken heet. Luuk geniet, Ida kan niet genieten in het besef dat haar moeder niet zoveel lekkers heeft. Luuk zet, met zijn nuchtere gedachtegang, Ida met beide benen op de grond. Andersom snapt Luuk niet waar Ida mee zit.
‘Je bent gek’. Hij geeft haar een duw. ‘De oorlog is al maanden voorbij’.
Ze schudt haar hoofd.
‘Vijf jaar lang’, zegt ze, ‘dacht ik elke dag: als het maar voorbij is. Als de oorlog maar voorbij is, dan komt alles goed. Als we straks vrij zijn, dan is alles mogelijk. Dan kan ik vliegen’.
‘En?’ vraagt hij .
Ze kijkt omhoog. ‘Het is voorbij nu. Maar het is niet goed gekomen. Ik kan nog steeds niet vliegen’. (…) ‘Mensen kunnen niet vliegen’, zegt hij zacht. Ze knikt. ‘Daar ben ik nu dus achter’. (blz. 74)
Op de boerderij mogen Luuk en Ida hun eigen gang gaan. Luuk eet volop en vindt het leuk om mee te helpen. Ida heeft meer tijd nodig. Maar wanneer Ida na een mislukte ‘koeienvangst’ een enorme ruzie met Luuk heeft, besluit ze weg te gaan van de boerderij. Luuk snapt waar ze naar toe wil en maakt er meteen werk van.
Woltz laat zien dat ‘oorlog’ niet zomaar over is in je hoofd. Ze beschrijft levensechte personages, nuchter, zonder opsmuk. Een prachtig geschreven boek dat je raakt. Een mooi verhaal over twee kinderen die gewoon willen leven na de oorlog, maar eerst allerlei bagage in hun hoofd moeten ordenen.
Drie maanden Denemarken lijken voor Luuk en Ida wel een paar jaar. Woltz schreef dit verhaal naar aanleiding van het verhaal van haar vader, die – net als Luuk en Ida – een wonderbaarlijke zomer in Denemarken na de oorlog beleefde.
Must voor iedereen die wil lezen over de impact van de oorlog op een kind, voor alle liefhebbers van de boeken over Steffi en Nelli van Annika Thor.
AP
Koop dit boek bij de plaatselijke boekhandel
of