‘De oorlog die ik eindelijk won’ van Kimberly Brubaker Bradley is de langverwachte opvolger van het gelauwerde eerdere deel ‘De oorlog die mijn leven redde’. We keken ernaar uit en het heeft onze verwachtingen niet beschaamd. Wat een geweldig boek. Wat jammer om de laatste bladzijde dicht te slaan.
‘Je kunt heel wat weten, maar dat wil niet zeggen dat je het ook allemaal gelooft’. Zo begint het tweede deel over Ada. Dit boek begint met de operatie van haar klompvoet, die door een weldoener voor haar betaald wordt. Als Ada hoort wie dat is, is ze niet blij. Moet ze deze dame nu dankbaar zijn? De operatie gelukt en Ada ontdekt dat de eerste tien jaar van haar leven niet bepaald hadden hoeven worden door een klompvoet. Het hàd allemaal heel anders kunnen zijn…
Ada en haar broertje mogen met Susan in een huisje van Lady Thornton wonen, nu het huis van Susan gebombardeerd is (einde eerste deel).
Ada worstelt in dit boek nog steeds met mensen liefhebben… Kun je rouwen als je hoort dat je moeder dood is, terwijl je nooit van haar hebt gehouden. En zou Ada nu wel bij Susan mogen blijven? Moet ze houden van Lady Thornton, dankbaar zijn, terwijl ze eigenlijk bang voor haar is. Wat moet ze denken van de Duitse (Joodse) Ruth.
Wat de kracht van deze auteur is dat ze op een prachtige manier de gevoelens en de ontwikkeling van alle personages laat zien. Hoe de meisjes Ada, Maggie en Ruth lange tijd wantrouwend tegenover elkaar staan. En personage Lady Thornton, de IJzeren Lady waarbij je je afvraagt of je ooit gaat meemaken of ze gaat ‘ontdooien’. Wat gebeurt er met je als je rouwt, diep verdriet hebt, of als je bang bent, of als je iets doet wat eigenlijk niet mag. Eigenlijk dartelt alleen broertje Jamie door het verhaal als onbevangen kind. Ook in dit deel een grote rol van de paarden, waar alle hoofdpersonen zoveel van houden.
Liefde, dood, wanhoop, verdriet, rouw, angst. Er zijn zoveel gevoelens die een rol spelen. Het is ontroerend, aangrijpend, echt. De auteur maakt er een realistisch verhaal van, het wordt niet mooier gemaakt dat het is. Een boek over het leven, zou je zeggen. Dit zijn van die boeken waarvan je hoopt dat de laatste bladzijde nog heel ver weg is. Eigenlijk hoop ik dat er een derde deel komt.
Tegelijk is dit ook een boek van hoop. Want ‘Je kunt heel wat weten, en op een dag geloof je het misschien ook’.
Aanrader voor alle lezers vanaf 13/14 jaar tot 94. Want dit soort verhalen zijn voor ‘alle leeftijden’.
AP
Koop dit boek in de plaatselijke boekhandel