Blommetjes

‘ Blommetjes’… Guido Gezelle zou blij verrast opgekeken hebben, als hij zag dat een van zijn beroemde dichtregels als titel in een modern prentenboek terug zou komen. ‘Mij spreekt de blomme een tale’, mij is het kruid beleefd, mij groet het altemale, dat God geschapen heeft!’ 

Want dit was inderdaad de bedoeling van de uitgever. Deze prachtige woorden van Gezelle terug laten komen. Het woord ‘Blommetjes’ is nostalgisch en past precies bij dit ‘heimwee boek’. Een boek dat je doet verlangen naar een wereld zonder jachten en jagen, waarin je gewoon simpel van de mooie dingen om je heen kunt genieten. Zelfs in de stad.

Net zoals het meisje met het rode jasje in dit tekstloze prentenboek. Ze loopt met haar papa mee, maar ze maakt geen deel uit van zijn wereld. Hij ziet niet waar hij loopt, maar volgt zijn mobiel en leeft zijn eigen – waarschijnlijk drukke – zakenleven. Misschien heeft hij nauwelijks door dat hij met zijn lieve dochtertje loopt. Het meisje loopt met open ogen vol verwondering haar mooie wereld tegemoet, ze geniet van alles wat ze ziet, van het lopen met papa, van de zon en vooral van de bloemen. Een meisje met oog voor de kleine dingen.

Het meisje heeft ook oog voor anderen. Met de schatten die ze heeft verzameld, haar kleurige bloemetjes, die ze uit wonderlijke hoekjes bij elkaar wegpakt, ziet ze mensen en dieren die wel een bloemetje kunnen gebruiken en deelt ze haar vreugde uit, bijvoorbeeld aan een zwerver op een bankje. En legt een bloemetje op een dood vogeltje.

Dit meisje doet me ook aan een ander boek van langer geleden denken. Het meisje ‘Wa-mooi’ uit ‘Een vlinder achterna’ van An Rutgers van der Loeff, uitgeverij Ploegsma. Dat gaat over een klein stadsmeisje uit een benauwd bovenhuis in een drukke stad, die altijd op zoek is naar mooie dingen en op een dag verdwenen is, ‘een vlinder achterna’. ‘Veronica keek. ‘Datte’ zei ze. Ze wees op een geknakte kunstbloem. ‘Daar heb je niks aan’, zei de vuilnisman. ‘Jawel’, zei Veronica. Hij gaf haar de kunstbloem. Het was een roos, een rode. Met een gebroken groen blad. ‘Wa-mooi’, zei Veronica. ‘We zouden jou eigenlijk Wa-mooi moeten noemen’ zei de vuilnisman. Veronica knikte. (…) Veronica was heel gelukkig.

Blommetjes is ook zo’n kleinood, zo’n prachtig leeftijdsloos tekstloos prentenboek, dat je met een glimlach zult bekijken, voor iedereen van 3 tot 103.

Het meisje met het rode jasje, een soort roodkapje, is telkens de blikvanger van de bladzijde, door haar rode jasje, maar vooral ook omdat het boek verder vooral in ‘wit-zwart’ (retro) is getekend, al wordt het gaandeweg steeds kleuriger.  De karakteristieke  illustraties spreken overduidelijk tot de verbeelding en  zijn helder en sprekend. Hoewel de ‘boodschap’ – hoe social media je de wereld om je heen doet vergeten – overduidelijk is, doet dit prentenboek bijna ‘ouderwets-genoeglijk’ aan door de vijftiger-jaren-sfeer die rond de tekeningen hangt. Nostalgie!

Een prachtig – door uitgeverij Karmijn opnieuw weer heel verzorgd uitgegeven – prentenboek dat bekeken en gelezen kan worden, wanneer het over ‘leven in de stad’ gaat, wanneer het over ‘bloemen’ gaat, en wanneer het over ‘de rol van social media in ons leven’ gaat. Een boek voor alle leeftijden dus.

Genieten!

AP

 

Koop dit boek bij de plaatselijke boekhandel

of

BESTEL ONLINE

 

 

 

Boekgegevens

Titel:

Blommetjes

Jaar van uitgave:

2016
2016

Aantal pagina’s:

32
32

Uitgeverij:

Karmijn
Karmijn

Prijs:

14.95
14.95

Deel deze recensie

Follow Me On Instagram

Het Platform Christelijke Kinderboeken promoot het christelijke kinder- en jeugdboek en reikt ieder jaar de EigenWijsPrijs, Het Hoogste Woord en de #YAP uit.

Zoeken

Iets kwijt? Vind het hier ...

© 2023, Alle rechten voorbehouden.